Akıl ve gönül
-yýllarýn yorgunluðu bedenine vurmuþ,
Köþeye çekilmiþ ölümü bekleyen bir ihtiyar gibi,
El etek çekme zamaný geldi bu aþktan,
Köþeme çekilmek hani seni görmeden tanýmadan önceki halime dönmek,
-Sonuçta her þey kalpte baþlar, anlamlanýr ve kalpte biter,
Gönlü meyletmediyse kalbindeki yerin,
Efendinin gözünde kölenin deðeri kadardýr,
-Gönlümü nasýl köle ettin kendine,
Gözlerim kör olsun ki gönlüm azat edilsin,
-kuþatýrken aþk ruhumu,
Aþkýna gönüllü köle olurken gönül,
Azatlýk ne kadar zor,
-ama vazgeç ondan vazgeç gönül istediðin bu deðil,
-istediðim bu;
Ne uzaklaþmasý zor, ne de yaklaþmasý kolay,
Ondan ýraklýk ölüm, ona yakýnlýk hayat,
Þu koskoca dünyada bir hiç der geçer gönül ölümden ama hayattan,
-vazgeç gönül seni duyan yok;
Yaralarýn hiç kapanmýyor,
Her seferinde kanatýyor, aðrýtýyor yeniden,
-aðrýtýrken bir baþka güzel, kanatýrken bir baþka,
Yüreðime kanlý hançerle çizerken aþkýn haritasýný,
Bilmez misin ki bülbülün feryadý Gülþen de kokladýðý güldendir.
-sonu gelmez gayretlerden vazgeç gönül,
Göz yaþlarýn doldu taþtý kandan bir nehir,
Sonuçta insan bir kere doðar ama bir çok kez sevebilir,
-haram bana bu can, bu gördüðün her þey, akýttýðým yaþlar,
Baðrýma ateþ düþmüþ bir kere,
Zakkumun zehrini sunmuþ aþk zümrüt kasede,
Vazgeçmek mi her gün ölümü tadarken…
Ah benim yarim, elleri yedi Beyza,
Elif gibi boylu ve çiçekler gibi zarif,
Bir bahar gününe benzer her þeyiyle,
Akan bir ýrmakta duruluðu berraklýðý,
Havada ferahlýðý ciðerlerin de gezinir,
Çaðlayan bir þelalede sessizliði huzur verir,
Ah benim yarim;
Elerinde kardelenler, parmaklarý her gece boynuma dolanýrken,
Can damarlarý kadar cana yakýn,
Ah benim yarim,
Þakaklarýna zülüfleri dökülür,
Saçýnýn en titrek teline baðlanýr gönlüm,
Ah benim yarim,
Melekleri kýskandýrýr güzelliði,
Yüzünde bir füsun cennetten bir bahçe var,
Ceren bakýþlarýnda tabiatýn güzelliði,
Rengarenk güller, karanfiller, laleler, nar çiçekleri kadar narin,
Ah benim yarim,
Hasletleri huyumdur, düþünceleri düþüncem, duruþu duruþumdur,
Ýncitmez benim yarim beni incittiði kadar bir böceði, kýr çiçeðini,
Karýncalara basarken ayaklarý karýncalanýr,
Ah benim yarim,
Geceleri mehtabýný verir aya,
Gündüzleri güneþ ondan alýr parlaklýðýný,
Fedakardýr benim yarim,
Bazý geceler de yýldýzlara verir ýþýðýný,
Ah benim yarim,
Benim yarim öyle birisi ki anlatamam, anlatmaya dilim varmaz,
Kelimeler zaten anlamsýz yarim karþýsýnda,
Ah benim yarim, onu öyle çok seviyorum ki beni hiç sevmediði kadar…
-vazgeç gönül vazgeç, ne desen boþ, vazgeç,
kýyýsý olmayan bir denizde kürek çekmek gibi,
-beden sen toprak olacaksýn; ben ise bu aþkla ebedi,
Sen vazgeç; vazgeç demekten….
Hamdi Güngör
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.