Kolumu kaldýrmaya mecalim yok
cümleler yük artýk dilimde
hadi bir ikindi öncesi
asýn beni günahlarýmdan kül dolu hecelerime...
savurun dilimdeki isyanlarý
kulaðýma iliþen ney sesi vururken fikirlerimi yoksulluðundan
kýrýn
dökün kalbimin kalan son umutlarýnýda
yakýn Gazze’de yaktýðýnýz çocuk gibi
gözlerinden
suya hasret dilinden
oyuncak özleyen ellerinden
ve sabah ezaný eza giyen yetimliðinden sinsice
kavrulurdum oysa kendi yaðýmla
kanaat önderliðim ödüllü
sabrýmýn yollarýnda gül
sükûnumda goncalar yetiþtirirdim
kurutmasaydý eðer topraklarýmý zebaniler
intihar manzaralý balkonlarýmda
günahý mýydý dersiniz dalýndaki dikenler gülün
caný yandýkça gerçeklerin sýðýndýðý hayaller mi suçlu
az önce yorulan ruhum mu
yoksa az sonra düþecek yaðmur mu gözlerime
nefes bile almazdýk halbuki
karþý daða konan yabancýl kuþlar ürkmesin diye
pusula özürlü yollar çaldý yarýnlarý
çocuklar annesiz
anneler çocuksuz artýk
susmadan yüzyýl hay/kýrsak da
duymayacak saðýr sultanlar ahdýmýzý kendi dünyalarýnda
onun içindi tuttuðum tüm fallar
kelebek kanadýna iliþtirdiðim uçuk dualar
biliyorum ismim lekeli
katran akýyor baþ harfinden
cümleler kâðýdýma dizilmiþ kurþun
ya da
kurþuna dizilmiþ kaðýt cümlelerimde ruhumun âhvali
bakmayýn öyle mânasýzlýðýma
kýttýr benim þiirlerim
bereketsizdir hazinem cümlelerimde
yalnýzlýðým þahit buna / suskunluðum ispat
aylardan birine küstüm haberi olsun
dört mevsim onbir ay artýk hayat
ya da
ya da...
yazdýklarým bir kurgu olsa
yine annem çay demlese
babam ata özlemi tüten bardaðýna iki þeker atsa
gözleri büyük bir aþkla karýþsa mazinin demine
yaðmasa kar elma daðýna bu sene de
vurulmasa bir kuþ annesini beklerken özü kurumuþ o dalda
ah
ahh
kurumuþ dal gibiyim...
ne vardý vakitli yaðmýþ olsaydý yaðmurda
içseydim kana kana yapraklarýmdan
istanbul öksüz kalmazdý o zaman
marmara can vermezdi serin sularýnda s’onsuzluðun
firkât kelimesi türemezdi vuslatlarýmda
ahh
içimde bir istanbul sýzýsý ki sorma
içimden bir deðil bin þehir geçiyor aslýnda
insanlar yalnýzlýða koþuyor her güneþ batýþýnda
yollar çiðniyor üzerine basan ayaklarý
omuzlarda yine aðrý daðý, kozan daðý, erciyes daðý...
bir hýçkýrýk sesi çýnlatacak bak birazdan ölümün kulaðýný
töreler daha bir kuvvetlenecek
kara duvaklý körpeler kurban, erkekler kral olacak
radyodan bir ses yükselecek kitaba hasret gözlere
yazgýsý kara alýnlar aðrýyacak dertlice
kilim doku kýzým
k/ilim d/oku kýzým..
kýzlar susacak yine derin bir nefes kesiðinde
insanlar þaþkýn,
hava da duhan
insancýklar kör bakacak bu sabahta ettiklerine karanlýklardan
þaþýrma!
ezilme hemen sözlerimde
acýyýp aðýt yakma kliþeleþmiþ kelimelerle
hayat denilen cehennem devam etmiyor
zaman deðil ilaç tüm yaralara
benimkisi dostum üzgü soluðu
bizimkisi dostum huzur yoksunluðu
dilimde mürekkep acýsý,
lügâtsýz sýzý damarlarýmda...