Avuçlarýmda sararmadan önceydi o resim
sýcaklýðýný hissettiðim ellerinden
buzul bir manzara þimdi içimi körükleyen
dört köþe hüznün penceresinden
asabýmdan dökülen keder huzmesi
ýslak ýslak düþerken gecenin göðsüne
bacasý sönen ateþlerin kül kokusu sardý istanbulu
gece kuþlarý korkulu
su üþüyor tüylerinde
mayýs yanýðý
buz kesiði aklým
bir de menekþe kokusu esiyor arada burnuma
sükun nöbetindeydi hâlbuki rüzgâr
þiirlerimin dramatik satýrlarýnda
baþýmda kar kuþlarý uçuþuyor
aralýk lahzasý boðazýma konuþlandýkça
susmayý öðrendim þimdilerde
dilimden anne kelimesi eksildikçe
ölgün tenimi gizleyemez hiçbir elbise
hüzünlerime iliklediðim sabýr
gözlerimden anne diye düþtükçe
daha yazacak çok þeyim var oysa
daha söylemem gereken acýlar
babam duyar diye korkuyorum
o yüzden tembihli ona saldýðým selamlar
" dün gece gördüm düþümde, seni özledim anne
gözlerinden akan bendim, düþtüm göðsüne
söyle canýn yandý mý ... "