Parmaklığın Ötesinden -II-

Su sefer bayraðýný çekmiþ vapur
Bizim Karadeniz’e gider.
Beni alýp götürmese de,
Alýr, düþüncemi çocukluðuma götürür,
Çocukluðumun memleketine.
Kýyýcýðýnda doðmuþum Kastamonu’nun
Fener fener bilirim Karadeniz’i.
Kahrýný çekmiþim yýldýzýnýn, poyrazýnýn,
Ecel terleri dökmüþüm karayelinde.
Kim bilir ne haldedir,
Benim frengisiyle meþhur memleketim,
Þimdi ne halde ?
Ekmekleri mýsýr bazlamasý mý,
Bulgurlu mancar mý hala bayram yemekleri ?
Çok sýkýntý çektik Seferberlik’te,
Çok mýsýr koçaný yedik, vesikalý;
Bu sefer de vesikasiz yemiþler,
Gazsýz, sabunsuz kalmýþlar.
Kim gider, kim sorar hallerini ?
Bilirim ne vapurun büyükleri uðrar,
Ne insanlarýn büyükleri;
Memurlar gelir ufak tefek,
Büyüyünce giderler.
Balýklardan bile hamsiler vurur,
Vursa vursa karaya.
Sosyal Medyada Paylaşın: