Oğlum -II-

Sen büyük þehirlerin çocuðusun
Kýyýda köþede büyümedin bizim gibi.
Daha bu yaþta
Tramvaylar, köprüler gördün,
Trenlerde yolculuk ettin,
Ýndin büyük istasyonlara;
Görgüne sözüm yok.
Ama bakýyorum, rahat deðil çocukluðun,
Arabalar yolunu kesiyor,
Tele takýlýyor uçurtman.
Akarsularýn, tepelerin yok.
Var mý tarlan, yer çilekleri toplayacak,
Bögürtlenlerini otlara dizecek,
Çalýlýklarýn var mý?
Nerelerde gezdireyim,
Hangi çocuk bahçesine götüreyim seni?
Ýþe gittiðimiz günler,
Yolumuzu gözlüyorsun
Her gün ayrý bir komþunun penceresinden.
Kiminin çöreðini yedin,
Kiminin azarýný.
Güzel havalarda arsaya býrakýrýz,
Býraktýðýmýz gibi bulmayýz seni.
Þu koskoca memlekette,
Yeni vurgunlar bekleyen
Arsalardan baþka oyun yeri yok sana;
Büyük þehirlere yakýþýr
Çocuk bahçeleri yok.
Hangi yurda býrakayým da
Küfürsüz oyunlar öðrenesin,
Hangi hemþirenin ninnisiyle
Yatasýn, öðle uykusuna.
Hangi okulda yetiþtireyim seni,
Ýstediðim gibi?
Sosyal Medyada Paylaşın: