Oğlum -I-

Ben de düþkündüm oyuna,
Ben de kumlarý avuçlar
Kazardým týrnaklarýmla topraðý,
O zaman da çocuklar oynardý,
Ama benzemiyor bütün oyunlarýmýz,
Gezdirdim ceplerimde þýkýr þýkýr
Deniz kokulu taþlarý,
En güzellerini topladým
Midye kabuklarýnýn.
Saldým bahar rüzgârýna
Uçurtmalarýn en süslüsünü.
Ne kurulunca koþan tramvaylarým vardý,
Ne çekince giden develerim.
Balýklarýmýzý tanýrdým,
Adlarýný bilirdim kuþlarýn;
Seçerdim düdüðünden
Limanýmýza uðrayan vapurlarý.
Bilirdim yanýk yüzlü kaptanlarýmý
Denizkýzý’nýn Selamet’in;
Ben de ayýrýrdým onlar kadar
Poyrazý karayelden.
Gemiler tanýdým, çift direkli,
Tutmazsa rüzgârý
Açýklarýmýzda volta vuran gemiler,
Kýzardým, limanýmýzý hiçe sayan
Pake’lere Nemse’lere;
Dalar da silinen dumanlarýna
Düþünürdüm uzak limanlarý,
Uzak limanlarýn çocuklarýný.
Senin de var ufak tefek
Kendine göre bildiklerin;
Çeþitli oyuncaklarýn yoksa da
Bir saniye de tren yapacak kadar
Kibrit kutularýný,
Tecrüben var benden fazla.
Benden üstünsün kuþkusuz,
Sigaradan top,
Kutusundan tank,
Kâðýtlarýndan uçak yapmada!
Sosyal Medyada Paylaşın: