Oğlum IV

Seni saksýda gül yetiþtirir gibi
Yetiþtirmedik, tek baþýna
Bir limonlukta büyütmedik seni.
Kýraðý çalmaz diye acý patlicaný
Salýverdik sokaða;
Düþecektin eninde sonunda
Ýlk günlerde çok hýrlaþtýnýz,
Sonra sokuldunuz birbirinize,
Kaynaþtýnýz karýncalar gibi.
Büyümedin bir dadýnýn dizleri dibinde,
Kucaklarýnda sütninelerin.
Ne kaf daðýndaki peri kýzlarýna tutuldun,
Ne kurtarmayý düþündün
Þehzadeyi, devler elinden.
Tanýmadan Keloðlan’ý
Düþtün macuncunun arkasýna,
Dolaþtýn mahalleyi.
Yaðmurlu bir günde tanýdýn
Göl tutarken bekçinin oðlunu,
Recep’le taþladýnýz
Atkestanesini, cami avlusunda,
Attýnýz Emin’le kedi yavrusunu,
Kireç kuyusuna.
Bunlar mahellemizin çocuklarý;
Henüz bilmiyorsun,
El tarlasýnda koza döþürürken anasý
Sýtma nöbetleri geçirenleri,
Kuzularý doðup
Çoban köpekleri ile büyüyenleri,
Ýki gözünde heybenin
Çeltiðe giden Yeþilýrmak döllerini.
Tanýmýyorsun,
Benzi tütün yapraðýndan soluk
Çocuklarýný Sakarya’nýn.
Demirindesiniz ayný býçaðýn,
Ýlerde kucaklaþacaksýnýz, nasýl olsa;
Hazýr olsun kalbin onlarý sevmeye
Daha þimdiden!
Sosyal Medyada Paylaşın: