Gözünü Aç Milletim
Ne zaman bölgesine kalemin ucu deðse,
Sapanlardan kafama iri taþlar düþüyor!
O hep konuþuyorken biri baþýný eðse,
Ne kadar cinler varsa baþýma üþüþüyor...
Taþlar atýlmak için, köpekler serbest ise...
Lâkin þu soðuk rüzgâr aðýzdan nasýl çýkar?
Ne gerek baþ yarmaya, canlar hep derdest ise?
Bu lüzumsuz atýþlar çok hatýr gönül yýkar...
Hatýr, gönül mü kaldý, çamlar yere devrilmiþ...
Bir pay vermedik diye duymadýk söz kalmadý!
Çekilen çileye bak, gözler bize çevrilmiþ...
Ecdâdýn tokadýndan kimse hiç ders almadý...
Nerden mi bildim bunu, kantarýn topu kaçtý!
Dengeleri bozmanýn bilmem ne âlemi var?
Sanki üzerimizden bir kara tren geçti,
Biri sýzlanýyorsa, birinin kalemi var...
/Bir vatandaþ treni kaçýrýrsa ne olur?
Baþka bir tren gelir, götürür eni konu...
Bir millet bir treni kaçýrýrsa; zor solur!
Baþka bir millet gelir, olur o kavmin sonu.../
Tarih, bunlarýn türlü örnekleriyle dolu...
Özünden ayrýlanlar boðuldular özlerde!
Yabana imrenenler kaybetti doðru yolu,
Dereler almaz oldu, yaþlar kaldý gözlerde...
Ýslâmý da unuttuk Musa ve Harun derken!
Mutfaðýmýz þaþýrdý suþi ve pizzalarla...
Kalmasýn aramýzda bir tek firavun derken;
Doldu kaldý sokaklar lât, menat, uzzalarla...
Bak mekân adlarýna, tamamý haçlýlardan...
Türkün neyi kaldý ki, ha bire zýrlýyorlar?
Kafamýz karýþtý ya tüm dolambaçlýlardan;
Bilmem ki bu ülkeyi kime hazýrlýyorlar?
Biz bu cennet vataný yolda bulmadýk bilin!
Nice þehitler verdik, nice kanlar döktük biz...
Tuðlalar hep aðzýnda binlerce ebabilin;
Vatana göz dikenin canýna göz diktik biz...
Hiç kusura bakmayýn, asýmýn nesli yolda...
Hýyânet-i vataný ininde yoklatacak!
Bu eþsiz gülistana girmek isteyen bol da;
Var mý bizde hiç o göz, herkese koklatacak?
Gözünü aç milletim para nolsa bulunur,
Dövizi yýðdým diye sakýn yan gelip yatma!
Millette huzur yoksa nasýl mutlu olunur?
Para her þeyi çözmez, sakýn yabana atma...
Verseler de dünyayý bir çakýlýný satma...
Antalya-2012/05
TDK:
derdest: yakalama, tutma, ele geçirme
öz: dere, çay, ýrmak...üvey olmayan, manevi varlýk, benlik.
zýrlamak: anýrýr gibi ses çýkarmak, yüksek sesle aðlamak
dolambaç: dönemeç, çýkmaz yollar...
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Hangi þevk unutturdu seni yücelten yolu?
Kýlavuzun karga mý batý diye tutturan?
Aç gözünü dikkat et ortalýk kalleþ dolu,
Silinmiþ hafýzandýr vataný unutturan.
Uyan artýk milletim namus elden gitmeden,
Depreþsin duygularýn indir fezadan ay’ý.
Vuslat gülþenlerinde sefil baykuþ ötmeden,
Þahlansýn o yüce ruh sarsýn bütün dünyayý.................ÞÝÝRLERÝN ZÝYASI
Yetmiþ liralýk þeye, beþ taksit yapýyorlar!
Enküçük menfaate, reyleri satýyorlar!
Borcu olana bir sor, nereye atýyorlar?!
Borçlendýrýp milleti, pranga takýyorlar!...
Herkese ev vâdedip- onbeþ yýl tutuyorlar,
Kimin ömrü ne kadar, düþeni satýyorlar!
"Borç alan, emir alýr" dün, bugün, yârýn böyle!
Halil Þakir mi, sâhip?!.. susma, uyutuyorlar. ................kadiryeter
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.