Akþamlar, aþýðýn gamzesindeki hüznün müsebbibi
daðlarýn mor tebessümü
sisli nefesini içime akýtan efkâr
þehrin, caddelerinde, sokaklarýnda bulvarlarýnda ben!
Gözlerimde bir tasa, bir kaygý tortusu
yalnýzlýðýma kalabalýðý gömen akþamlar…
Nazlý esen rüzgârýn ýslýðýna karýþýr
dilimden dökülen hüzzam nakarat
“akþamýn olduðu yerde” bekle diyordun
þimdi hicran yanýðý gözlerimde solmuþ fotoðraf…
Nefti þehrin sessizliðinde bir dili lâl
kaç akþam geçti dünyanýn yorgun yüzünden bilir misin
iþitir mi semada dolaþan ruhun
“Dinmiyor hiç bu akþam ne gözyaþým ne acým
bu akþam her akþamdan sana pek çok muhtacým”…
A.Ýlayda Beydemir