Sen ordasýn þimdi…
Pencerenin önünde
Dumanlar savuruyorsun geceye.
Halkalar çiziyorsun boþluða,
Her halkaya bir resim hapsederek.
Gündüz seni ele geçiren þeyler
Derin bir uykuya dalmýþken þimdi;
Gözlerin kalabalýktan kurtulmuþ,
Daha net görmeye baþlamýþken her þeyi,
Ben de bir yer bulabilirim belki
Onca halka arasýnda.
Sabah gelmeden daha, yetiþebilirim
Gecenin içine yolladýðýn o bulutlara.
Ýçlerinden birine konup
Yavaþ yavaþ yaklaþýrým pencerene,
Göz kýrparým senle dolu o gölgeye…
Sokaklar kadar boþalmýþ,
Gece yüklü yüzünde
Ayak seslerim daha bir belirginleþir belki,
Gölgem daha bir büyür.
Gün ýþýmadan gelmeliyim bu yüzden…
Bir köþeye gizlenip üfürüþünü seyretmeliyim
Teker teker halkalarý…
Sonra o köþeden çýkýp yürümeye baþlamalý,
Yüksek topuklarýmla
Takýrtýlar çýkarmalýyým sokaðýnda…
Ruhunda topuklarýmla takýrdayýp durmalýyým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.