Ya eskirse birden yüzün? Geçen onca zamaný Vurursa birden yüzüme, Sende kaybolan o þeyle?
Her zamanki gibisindir görünürde oysa… Nazik bir tebessümle Çayýma þeker koyar, Küçük bir kýzmýþým gibi Karýþtýrýrsýn çayýmý. Þefkatin de týpký güneþ gibi Uzaktan uzaða okþar durur tenimi.
Ama bir þey vardýr iþte! Yüzünü birdenbire eskiten böyle, Ýlk günlerdeki gözlerini Sonsuza dek çalan oradan, Yabancý bakýþlara býrakan yerini…
Þefkatini, güneþten de öte ýsýtan Bir tutkuyla saran O þey yoktur artýk ellerinde! Çayý karýþtýrýrken nazikçe, Önceki gibi kaçamak bakýþlar Atmýyorsundur bana… Özlemiyorsundur artýk bana dokunmayý.
Gözlerini yüzümden çalan Bir zaman parçasý girmiþtir aramýza… Þimdiye dek varlýðýný duyurmadan Sinsi sinsi ilerlemiþ, Ýçten içe kemirmiþtir aþkýmýzý… Gözlerin kaþýða mýhlanýp kalmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavilikler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.