SÜRGÜN

Sürgün yemiþ kaderden
En güzel çaðlarý,
Silmiþ süpürmüþ sürgün.
Geride kalan hiçbir þey artýk
Ne kalb de heyecan kalmýþ,
Ne uykularý elinden alan.

Gonca da kurumuþ laleler, güller.
Beklenme duygusu yok olmuþ,
Yanlýzlýk sarmýþ her yaný.
Sýla özlemi yemiþ tüm duygularý
Kömürleþmiþ kalbler.

Hükmü kalkmýþ fermanýn,
Sürgün bitmiþ.
Ýzi kalmamýþ fermaný yazanýn,
. . . . neye yarar.
Geri gelirmi yýllar?
Yeþerir mi açmadan solan laleler?
Yeþerir mi goncada kurumuþ güller?

Neye yarar. . .
Sonu gelmiþ sürgünün.
Ne sýlada yar kalmýþ,
Ne sürgünde diyar.
Sonu gelmiþ sürgünün
. . . neye yarar.

A.Ý.A.03.03.98

Sosyal Medyada Paylaşın: