bekleyerek
günler,yýllar geçiyor
elimizde kalanlara bakýyoruz,yaþananlara
hep yerinde saymalar
ve elimizle dokunamadýklarýmýz
düþler bile erteleniyor
yoksa çýkýyor muyuz insanlýktan
biz ne’yiz sahi
bir kýyýya oturulsun diye konulan kanepe mi
yoksa yerinden kaldýrýlmasý aðýr taþ mý
gündüzler sünepe
pinekliyor güneþ
görmeden ýþýnlarýnýn deðdiði uzamda
dönüyor içinde alevi
yakýyor kendi kendini
hep yarýna irkiyorlar sözleri
yarýn bir bomba gibi patlamayacak ki söz
yine uçuruma yönlendirecekler onu
en ölümcül yollara sürerken
madalya falan takmayacaklar
söndürecekler
bir balon gibi
bekleyerek
birilerinin önde yürümesini
temizlenmesini yoldaki pýtýraklarýn,çalýlarýn
kirli, çamurlu sel alýp götürür
ayýrt etmeden, ak mý kara mý
sürdüðü gibi Silivri’ye, Hasdal’a
kim bir adým attýysa öne
avukat falan da gerekmezmiþ hani
boðaza dayanýr eller
söz týkýlýr geldiði yere
kim kaldýrýr baþýný,sürüldüðü zindanda
ne zaman ayaða kalksa söz
oturtulur
22. 5. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.