Uyan
Baksana kim boynu bükük aðlayan.
Hakký hayatýndýr senin ey müslüman,
Kurtar artýk o biçareyi Allah için.
Artýk ölüm uykularýndan uyan.
Bunca zamandýr uyudun kanmadýn,
Çekmediðin çile kalmadý, uslanmadýn.
Çiðnediler yurdunu baþtan baþa.
Sen yine bir kere kýmýldanmadýn.
Ninni deðil dinlediðin velvele,
Kükreyerek akmada müstakbele.
Bir ebedi sel ki zamandýr adý,
Haydi katýl sen de o coþkun sele.
Karþý durulmaz cereyan sine-çak...
Varsa duranlar olur elbet helak.
Dalgalarýn anmadan seyrini,
Göz göre girdâba nedir inhimak?
Dehþeti maziyi getir yadýna;
Kimse yetiþmez yarýn imdadýna.
Merhametin yok diyelim nefsine;
Merhamet etmez misin evladýna?
Ben onu dünyaya getirdim diye
Kalkýþacaksýn demek öldürmeye!
Sevk ediyormuþ meðer insanlarý,
Hakký-i übüvvet de bu caniliðe!
Doðru mudur ye’s ile olmak tebah?
Yok mu gelip gayrete bir intibah?
Beklediðin subh-i kýyamet midir?
Gün batýyor sen arýyorsun tebah.!
Gözleri maziye bakan milletin,
Ömrü temadisi olur nakbetin.
Karþýna müstakbeli dikmiþ Hüdâ,
Görmeye lakin daha yok niyyetin.
Ey koca þark! Ey ebedi meskenet!
Sen de kýmýldanmaya bir niyet et.
Korkuyorum, Garbýn elinden yarýn,
Kalmayacak çekmediðin mel’anet.
Hakk-ý hayatýn daha çiðnenmeden,
Kan dökerek almalýsýn merd isen.
Çünkü bugün ortada hak sahibi,
Bir kiþidir: "Hakkýmý vermem" diyen.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Akif Ersoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.