Eyy Sin!

çelimsiz sözcüklerin filitresinden süzülünce zaman
belinde 14’lü taþýr gibi çeker kelamýný þair
vurulur ellerinde kelimeler gece siyahý
kýrýlýr an
umursanmaz o vakit mekân...

-az gittim-

Hicranýn sesi yýrtýlýnca sineden
kervanlar kalkar o vakit gözlerin aynasýndan
sýrmalý türküler dayanýr yüz g/izlerine
gürleyen göðün buhuruna tüneyen s/esinde
sessiz harflerle kanar çaresizliðin ...


k/aðýttan dileklerin buynunu vuruyor zaman
ve yoksunluklardan koskoca bir hiç çýkarýyor
gün maðduru umutlar...

-yalaný süre süre ayaklarýma doðruldum yönüme-

bu yüzden asýrlýk kervanlarýn sohbetinde þiirleþmiþ sözcükler yâd ediliyor
ulvi v/akitlerin ninnisinde uysallaþýyor ince kederler...

üç kardeþ
doðum
yaþam
ve noktalý "o"
...

-uz gittim-

aðlama beni þittttttttttt

yað-vur!


merhametin amelimi söylüyor
ç/aðla sabi yüreðime sessizce
eksik gülümseyiþler býrak gamzeme
sarsýntýlar sarsýn tescillenmiþ kaygýlarýmý
ýsmarlama sevinçlerin çið düþen gölgesinde...


yorgunum ey sin!
ketum ateþlerin içinde
gafilim
ve de cahil!
sükûti ruhlar temaþa ediyor bak
omuz baþýmda
günahlar yiðitçe söyleniyor...

-dere tepe güz gittim-

sýrr-ý kadime gömülsün ki özüm
düþen her bir gözyaþýnýn topraðý var!


asra lâl yeminler sürüyorum
içtiðim bozbulanýk sulardan
yusufi acýlar çekiyorum...



Eyyüb’ün sabrýndayým eyy sin
sabaha kefenli naaþlarýyla mýsralar gülümserken yüzüme
üryan düþüyor isyaným hicranýma...


vuslatý resmeyleyen kureyþe ant olsun ki
mümin çiçekler yurdunda körleþen aczime inat
yeþil yollar dökülecek dilimden...


gafletten uyansýn vahim
davransýn zümrüd-ü anka
gayri vicdaným tutsun lehim...



nedamet kýyam etmiþ gönlümün sahrasýna hey-hat
tereddüt ve yýðýnla ah vah
nasýl çözüleceðim bu buzul yamaçlardan söyle sin?
bin sükûn sussa da dinginliðim
bitakat cümleler sýralýyorum
ve dahi feyizsiz dualarla yalpalayarak
kandiller yakýyorum...



bak!
gök aðlýyor ey sin
sessizce d/inliyorum
müzmin bir sancý
acem/i bilinç
ve
müheyya kederimle..

sabýr ya hû!
boðuluyordum

-yok(ol)uþta kendime geldim-

Sosyal Medyada Paylaşın: