Susuyorum.. Dudaklarýmý en kuru yerinden dik birbirine, En sessiz yerinden anlayacaðýn, Kanatmadan. Kýrmýzý.. Dudaðýmda yanan soðuk cehennem. Öpme, Dokunma, Üþür ruhun yoksa..
Sustuklarýmý iyi ezberle, Ayrýlýk sýnavýnda çýkabilir karþýna. Çýkar yüzüðü küçük parmaklarýndan, Sýkýyor çünkü ruhumu. Saymaya baþla yalnýzlýðýmý; Ben, ben ,ben.. Neden bu kadar kýsa? Neden sen kadar siz?
Biz’e deðil, Ben’e tamamla ben dediðimi. Eksiðim, Seni sevme eyleminde bulunduðumdan beri.. Ve en çokta bu yüzden grevdeyim þimdi. Biraz deðil, Bir az, Sen de defalarca sev hadi.. Gelmeden gitme, Aðlamadan gülme Ya da gül Koy mezarýmýn en kurak iklimine..
Ölme diyerek öldürme, Adil deðil. Bak gözyaþý bu, Yüzümdeki çukurlara týklým týklým dolan.. Bak uykusuzluk, Kan çanaðý gözlerimde damar damar biriken..
Ama.. Uyu sen.. En aydýnlýk yerinden ört geceyi üstüne, Kefenimi de al omzuna, Yetmezse..
Sen kadar siz.. Gördüðün yaralar kadar deðil iz. Somut iz gerekmez asla, Acýya, aðrýya, aþka.. Susuyorum, Su deðil sen ver bana..
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.