Aðma bir gönülle çýktýn yola. Sevmeye niyetlendin, yürümeyi beceremezken daha. Alýþmamýþken karanlýða mil çektin kalbine. Sevmedin beni, istemedin. Sýrf bu yüzden kalbini mühürledin. Sen aðma deðilsin sen düpedüz amasýn. Hep amalar yaratýrsýn. Alnýn yere gelmez ama hayatýna soktuðun amalar la alnýndan yere merdiven daya. Hak ettiðin unvan pekte yakýþtý alný yere gelmeyen sana. En çok benim kalbim yoruldu, güç bela sevdiðin bu aþkta. Ýnsan biriktirmeli insan birikmemeli hayatta. Biriktikçe kaybolur yoksa. Kumbara gibi olmalý insan. Kilidi açýlmadan dýþarý insan çýkmamalý. Âmâlarýn da bir sýnýrý olmalý. Amalar azaldýkça hayatýn anlamlanýr. Anlamlanan hayatýn belki az da olsa deðer kazanýr. Aysun ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yurtsuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.