Saydam Güneş

"Hep gülüyorsun" demiþtin.
Aðlatacaðýný düþünmeden daha çok gülüyordum hep.
Hep daha fazla gülücük, daha fazla tebessüm.
evet ben hep gülerdim.
çünkü hayat gülünce anlam kazanýr.
Gülünce seversin hayatý, yaþamayý, yaþamý.
Gülünce hayatýn adý hayat olurdu. Senin adýn yaþam.
Hayat yaþlandýðým, yaþam yaþadýðým.
Ben sende yaþýyordum.
Sen her þeydin, sen yanaðýmdaki gamzeydin.
Belki gülüþümün sebebiydin.
Sen! Hayatýma anlam katan saydam güneþ.
Hiçbir zaman paylaþmadýn ýþýðýný.
Hiç düþünmedin sende hayat bulaný.
Boþ vermelere bayýlýr, fark etmezlerle yaþardýn.
Ama bilmezdin, boþ verdiklerini kaybeder, fark etmediklerini yok ederdin.
Ama yine fark etmezdin.
O kadar boðulurdun ki kendine.
Senin için bir tek sen vardýn iþte.
Hey sen saydam güneþ!
Kaldýr önündeki buzlu camý.
Gör artýk, çöl bile özledi sýcaklýðýný, kýzgýnlýðýný.
Çok özlettin kendini.
Hadi kalk gel de bekletme bizi.
Gel de görsün herkes seni.
Denizin arkasýnda kaybolup yeniden doðuþuna hasret býrakma kimseyi.
Sen güneþsin.
Hadi kaldýr önündeki buzlu camý.
Yeniden ýsýt içimi.
Aysun ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın: