Nişanlılık

Hangi birini anayým,
Buluþtuðumuz kumluk, uzak iskele.
Her yerde bir baþkalýk.
Ýlk defa geliþimiz el ele.

Sonra bir gün, kalabalýk Beyoðlu,
Girdiðimiz dükkânlar, güler yüzlü satýcý.
Ýkimizi yanyana oturtup
Resmimizi çeken fotoðrafçý.
Rüzgâr dinmiþ, aðaçlar dinler gibi.
Gün batarken o sakin sonbaharda;
Akþamlarý dolaþmamýz
Kolkola Mühürdar’da.

Bir adam sokak fenerlerini yakar,
Ýncecik vücudun vücuduma dayanýrdý.
Her yolcu halden anlar
Bizi uzaktan tanýrdý.

Duyageldiði parmaklarýmýn, o yüzükler...
Birinde benim adým, öbüründe senin adýn.
Altýn ýþýklarýyla sanki,
Yepyeni, tertemiz bir hayatýn.

Ne kadar ümitli, ne iyiydik!
Önümüze düþmüþ Bahtiyarlýk,
Ýyi komþularla dolu mahallelerde,
Kiralýk bir kat aradýk.

Bir an gülümseyen talih, deðiþen kader
Ömrümde bir tek o sonbahar.
Ömrüm oldukça anacaðým,
Bir rüya görür gibi geçtiðimiz sokaklar.
Sosyal Medyada Paylaşın: