Tanrým, sonsuz dünyada ben âcým ve ufaðým, Kullarýn arasinda Tanrým ben bir koyunum. Ýki tuðla halinde kenetlenmiþ dudaðým, Sonra geçtiðim yollar kum, hep kum, daim kum.
Aradýðým pýnardan içebilsem bir yudum. Artýk o günden sonra hiç susmayacaðým. Ýnecek gözlerime uzun, en rahat uykum. Tuz çalýnýp aðzýma, baðlanýnca ayaðým.
Kullarýn arasýnda ben yaþadým sessizce, Hiç aðzýmý açmadým, verdim bütün yünümü. En geniþ bir sabahý düþünerek her gece, Ben, Tanrým, þuracýkta bekliyorum günümü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ziya Osman Saba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.