Hiç kimse senin kadar sevmedi seni
Ve hiç kimse prangalamadý
Bütün kökleriyle baharý
Açan bir gelincik gibi yüreðine.
Senin kadar hiç kimseye yakýþmadý
Dudaklarýna yüklenmiþ iki cümlenin
Her harfi bir kelebek gibi sökülürken
Çýktýðý kapýdan tüm sokaklara
Gülüþlerin günaydýn senfonisi
Onca kalabalýðýn içinde bir kuþ gibi
Susmadýn fýsýldadýn kulaðýna
Yalnýz kalplere sýcak dokunuþlar
Ýhmal edilmiþ hatýr sormalarý.
Emeðinle sofrana sunulmuþ nimetleri
Doðduðunda kalbine yön veren
Öðrendin seni doðurandan
Helal edip mutlulukla paylaþmayý
Kâinatta sevdiklerinin bozkýrý gibisin
Ne zaman birinin düþleri kanarsa
Varlýðýnla yaraya dokunup
Sürüyorsun umudu merhem olup saçlarýna
Göðsünden hiç ayýrmadýðýn kokun
Beyaz kundaktaki bebek gibi masum
Diline yapýþmýþ yazdý gibi tekrar tekrar
Ýnatla gülmenin
Ýnatla sevmenin
Düz ovada akan bir nehir olduðunu…
Ey yüreðim!
Bu sabah senin ardýndan yürüyüp
Senin gözünle sana bakýyorum
Önünden geçtiðin
Konuþtuðun her insan güzel/özel
Bir sevgili aþk gibi
Peþin sýra sürüklenirken
Ne çok mutlu ediyorsun beni
Biliyorum
Bugün senin doðum günün
Ömrümü verdim sana kutlu olsun…
Ümmühan YILDIZ.