ses dolanýyor içimde, yanýt alamýyor
sorular birbirlerinin eteklerini çekiþtiriyor
sevdalý bir yüz derken, kýpkýzýl bir kor
alevini dikenli gözlerimle karýþtýrýyorum
zaman alýp baþýný gidiyor, ben hâlâ
bir köprüden karþýya geçmeye çabalarken
bölünmüyor, son anda bahçe yolundayým
kiraz çiçeklerinin ýþýðýnda baharla Barbara
Cartlant’ýn romanýný okuyorum arkadaþýma
þiirden anladýðý yok onun, kendi fotoðrafýndan
kaçýyor, kýrýk bir ayna elinde kirpiklerini düzeltiyor
uzaklaþmak istiyorum ben de hayatýmdan gece gece
dedektif romanlarý okuyor,korkunun içine dalýyorum
gülü elime bile almak istemiyorum
sözü gülüþlerimi engelliyor, sabaha dek uyutmuyor
gözü kapalý geziyorum köyümde, açtýðýmda gözlerimi
kollarýmýn zincire baðlý olduðunu göreceðim
düþlerimi engelleyecek paslý kilitler,
gezemiyeceðim sevgilimin kolunda,gözlerim kapalý
açarsam, sevgilim falan olmadýðýný göreceðim
zindanýmda ince erik dallarýna çýkamayacaðým
griye boyayacaðým þalvarýmýn çiçeklerini
24. 1. 2001 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.