Bu þiir sana deðil
Sadece seni düþündüm iki dakika önce diye
Adýn gibi hayaller kurdum delice
Delice sevmek dedim
Çantasý kolunun tam ortasýnda
Birkaç kadýn delinirken aþk ile
Delinmesi güç saadetler umdum adýmýza
Sonra þarkýlar, türküler
Hep de seni bana anýmsatan þu saatler de
Öpmek koydum elimin saçlarýmýn aklýðýna dokunmasýný
Beraberce, biz olmaya ölmeye
Hayata dair rüyalar beslerken
Kahrý da hoþ mýsralarý boyadým, alýp senden
Sustum yine
Sustum dolunayýn göbeðine, sen bilerek yaðmuru
Yollarýn çýkmaz olanlarýnda
Iþýktan meleklere gülümsedim
Sonra iki yitik özlem, dörde bölünmüþ yokluklarda
Sana yazýlmamýþ þiirler býraktým
Yarýnýn güzel olduðunu görecek çocuklara
’yüreðimin tam orta yerinden
nefes alýþlarýma bileniyor hasretin
seni, senli sensizlikler de çekerken þehir þehir ciðerlerime
gözlerin yalnýzlýðýma düþman kesiliyor’
Ýþte tam böyle iken
Sazýn bamtelini yollara batýra batýra
Kahve fincaný dudaklarýnda bir hatýra
Bir sen yazamadým, sen gibi þiiri asla