Hasretlere soyunduk
Birkaç dakika sonra giyinmeden sessizliði
Hangi rengimle boyadýðýmý düþünüp
Çið düþen gözlerimde çingeneler bulduk
akþamdan deðildi ekþimiþ gölgelerimiz
yine çok siyahtýk; sadece silik ahlardýk
Cevapsýz kaldý kendimize nedenlerimiz
Hiç olmadýðý kadar acýtýrken aþk
Üþüdü elleri kurþundan kelimelerimiz
neden yoksun diye sordu irkilmelerim
buradan tren geçeli çok olmuþtu sevgilim
bir de bahane edebilecek çok þey
Ütüsü bozulmuþ vuslatlarý görmeyen gözlerde
Çingeneler kapý kapý çalýp soruyorlardý seni
Gördünüz mü saçlarý kedere çalan o kadýný
ne bileyim, ben hiç bilemedim zaten güneþim
sabah uyanmalarýmda bulduðum seni
gece uyumalarýnda rüyalarýma emanet ettim
Rüyasýz geçen geceler þimdi bir sinema yýldýzý
Elleri hiç uzanmayan kadýn
Aþk sokak arasýnda beyaz satýcýsý
Yanýlmak deðil; asla, yanmak güzel elbette
Aðlarken iki gözü kestane çiçeklerinin
Cevapsýzlýðýmýzý yüzümüze vuran baharýn
Ýkindi yaðmurlarýnda tüm sözlerin hasreti
sadece ölmemeyi düþünürken güzeldi
hayallerimizin her rengi
gözlerim beyaza boyarken bir daha seni
az görmemeliyim gökyüzünü
siyaha beyaz karýþtýrdýðýmý mavi bilmemeli
daha fazla hasretin...
ceplerime sensevinci koyup da;
ikimizi de üzmemeli!