Gam tutan bedbahtlardan olma!
Aramayý bilen irfanýnda sevilen,
Ýnsan payýna düþen ölümdür,
Bildiðin halde nâr yasý tutma!
Vakýa, bu karmaþa ölümden midir?
sanmam,
düþkün insan, çöken, karmaþalar harikasý
hakikatý ararken ölen mi çok dersin
yoksa hakikattan kaçarken ölen mi?
nereye baksam bendeyim, bendeli âdemi,
baþkasýndan kalan yok payýma bu lâ mâbedi!
gâh kimsenin sözü dinletemediði ölüm,
bu dün de sensiz geçtiðinden mi yas tuttu gök?
sabýr diliyorum coðrafya hocasýnýn býyýklarýna
söz ederken infilak ediyor yürekçe akýl
kimsenin sözünü yakamadýðý soðuk mumlarýn
gök hüzne talip olduðu için mi hep mavi?
matem ârifin el çantasý, kimi zaman unutulmuþ
lâkin görmedim yas tutan arif bu gam içinde
insan payýna düþen ölümden baþka ne ki?
asla bulamayacaðým için bu yas’a seyrangâhlýk
bende ki sona önden kesilmiþ bir bilet
asla cüz’i durmuyor korunaksýzlýk duvarlarý
ýþýltý, en sanatkârýn çileli yalýnlýðý ve yalnýzlýðý
Asla talep edilenden baþkasýný yaþayamayacaðýz
ey talip, anla ki bildikçe ölüyoruz
derviþler bilmeyince yaþar
bu gökler þimdi ne kadar da mavi gece utanýnca
anla ki tab üstü kâvi talip, biz öleceðiz
mavi olsa da olmasa da
biz hep öleceðiz.