Sevgilim Hayat

Yüzüme bak
ve yüzümü hirpala
yüzümü degiþtir, dagli bir anlatim birak
sen
her hafta oglunu legende yikayan hayat
yaban, diri memelerinden isirmak
dudaklarindaki tuzu dudaklarima almak için
çok oldu tepelere vurdum kendimi
bulutlara kariþtim ve karanlik kahvelerde
tiraþi uzamiþ adamlardan
huylarini ögrendim senin.
Mahmur bir tohumdan delikanli bagrima.
Ve hatirliyorum lokavt vardi
bezgin fabrika düdüklerinin
dizlerine yatirilmiþ olan sabah
senin kalbini kakiþlardi
Tomarla muþtuyu omuzlayarak genç adamlar
polisin sevmedigi genç adamlar sokaklarda
patronlari kudurtan gazeteler satarlardi.
Ey þehre baþaklar:
militan ruhlar ekleyen hayat!
Gün turuncu bir hayalet gibi yükseliyorken
izmarit toplayan
çocuklarin üstüne
çekleri imzalaniyorken devlet katlarinda faþizmin
bacimi koyvermiyorken þizofreni,
yüzüme bak
ve rahmini bana dogru tekrarla
ben öyle bilirim ki yaþamak
berrak bir gökte çocuklar aþkina savaþmaktir
çünkü biz savaþmasak
anamin giydigi pazen
sofrada böldügümüz somun
yani iscacik benekleri çocuklugumun
cilk yaralar halinde;
yayilirlar topraga
etlerimiz kokar
gökyüzünü kokutur
çünkü biz savaþmasak
Uzak Asya’dan çekik gözlerimiz
Küba’dan kivircik sakallarimizla
savaþmasak
güm güm vurur mu kömürün kalbi Kozlu’da
Ke san’da, Kandehar’da ümügüne basilir mi vahþetin
ve sen boynunu öperken beni sarhoþ
bir okyanusla titreten hayat
sevgilim olur musun.
Ben savaþarak senin
bulanik saçlarindan tutp
kibirli güzelligini çikartiyorum ortaya
dünya
kirletilmez bir inatla dönüyor
altimiza yildizlar seriliyor
yüzüm suya davraniyor koþaraktan.
ve inzal.






Sosyal Medyada Paylaşın: