Bakmaklar
Donyaðýndan yapýlmýþ sabunlarýn
ürkütüp sindirdiði gözlerim vardý - aðýr -
aðýr yani çoraplý ve sürgün doðmanýn
taþýnmaz kýldýðý.
Ben þenlikçisiydim pýhtý kanýn
keten helvacýlardan, bileycilerden
rugan çizme giyilen çaðlardan geçerdim
barutun ve susamanýn güzelliðiyle
tek yatmanýn akmayan yüzüyle geçerdim.
Oraya, göðsüme iliklediðim hayvaný ayartmadan
direnmenin mayasýný ellemeye.
Gün dönerdi, benzi solardý kahkahamýn
kapardým kapýmý gevþeyen bir yanýmla
ve hergece yataðýmda bir engerek bulmanýn
süregen iðrentisiyle dolardým, sesim
öylece - Kusmuk Gibi - kalýrdý aðzýmda.
Çünkü heryerde bir göðün ufak kaldýðý vardý
- akþama özgü göðsümü açardým
ey mutlu seri penceresi doðanýn -
heryerde köpeksi koklaþmalarýn sürüp gittiði vardý
uyurken bir kadýna doyar gibi kanardý ayaklarým
kanardý ve bir irin seliyle boðulurdum hersabah.
Oysa babam bilirdi yaþadýðýný aptes alýrdý çünkü
anlatacak þeyleri vardý, eðilip kalkmalarý
dualar okumasý, doðum sancýlarýyla býrakýp gitmesi anamý.
Ah, göðe uzatýyorum bir cumartesiyi
hayýn bir çalgýyý kuþanýyorum göðün huysuz kuþlarýyla
GÖK! Bir kahkahaya geçirdikçe diþlerimi
bir tabut kalmýþtýr akþam olmaya
bir tabut beklenen bir aydýnlýktýr
beklenen bir ses gibi avlularda.
Anam kirliserin penceresinde doðanýn
uykusu ayaklanýr kaný birikir saçlarýna
gözlerine uyuþuk bir hýnç siner artýk
ölü bir erkeði almýþtýr yataðýna
o soðuk ölüyü, o kurutulmuþ anýyý
birdenbire benim aðzýma takýlýr herþey
giderim akþama özgü göðsümü açmaya.
Ben nereye adýmý yazsam
nereyi göstersem parmaklarýmla
orasý þapkalar yüklü bir vagondur,
nerede daralmýþ görsem bir adamý
akþamýn güzel buðusunda eli-ayaðý tutulmuþ
bir çiçeðe uzanýrken utandýðýný görsem
iþte iðrentim yayýlýyor derim, iþte sýrtlanlar soluyor ellerimde
kuþlar çoktan kapamýþlar tarlalarýný.
O zaman bir üzünç aralýðýnda - herkes gibi - baþlar korkum.
Ey irin mutluluðu!
Ey durmayýp aðrýyan kemiði usumun!
Uðunursam beni hazdan delirten hayvanýn ortasýnda
ben koþarken derelerde birikirse çocukluðum,
piçliðim birikirse sesimin o hýncahýnç boþluðunda
coþkunun en saðlam atýyla geliyorum
sövgüm büyüyor, aðartýyor günümü.
TAN! Ölü bir keçiyle saçlarýmý taramanýn vaktidir
sarý bir bilincin ötesini ellemek istemenin
bir üzümç aralýðýndayýz artýk TAN!
savulun, çýplaklýðým geliyor ardýmdan.
1964
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.