Kan Kalesi
Elbet bir hinlik vardým seni seviþimde
ey kanýma çakýllar karýþtýran isyan
saçlarýma bin küsur yalnýzlýðý takýp girdiðim þehre
insan varlýðýmýzdan tuhaf tohumlar býraksýn
günü geçmiþ bir gazete, toprak bir çanak
bir daha gelmem belki diye bir not bakýr maþrapanýn yanýnda
þeytanlar da yürür benimle herhal ýslýk çaldýðým için
bir þahan tüylerini döker arýmsýra
artýk býrakýlmaktan yapýlma bir adam sayýlýrým
böðrümde kambur çocuklardan bir payanda.
Gizemli bir dehliz gibi þehri dolaþýyorum
sýkýca tutuyorum kendimi þehre karýþmaktan alýkoymaya
her yerimde urlar çýkýyor, biraz kürt, biraz köylü, biraz makina
kangren oluyorum bahar geldiði için
urlarýmý kesiyorum kör bir usturayla
ama kopmuyor onlar ve bana þehri dolaþtýrýyor
býrakabileceðim herþeyi býraktýrýyor bana
kýzlardan geçilmiyor köprüler, ayak bileklerime dek
yükseliyor kýz tortularý
tülbentlerden kaný süzülürken körpe yavrularýn
bir bazý þeyler bulmalý yüzümüze tebelleþ olan bu korkuya
- Avluya çýk
- Avluya kara bir þey býrakýlmýþ
(bir bomba)
Kulaklarýmýz alýþmýþtý týpýrtýsýna yaðmurun
þehre sýkýntýnýn rahatlýðý basmadan giriyorduk
filimler üç günde bir deðiþiyordu
bense ikircikliydim ama korkmuyordum
polis olan babamla tatil arasýnda uçuþup duruyordum durmadan
urlarým yoktu, suçum yoktu
ve beyaz kuþlar kalkardý anamýn hýrkasýndan
þehre karýþmayan bir dehliz deðildim
sevinçle kovalýyordum kendimi
bunlarý ansýmak baþýmý döndürüyor bazan
elbet bir hinlik vardýr seni seviþimde
ey kanýma çakýllar karýþtýran isyan.
Azan bir hevestir artýk tanyeri
söküp gövdesinde bir cehennem parçalamak ister insan
þehrin defterini dürüp uzanmak ister yanýna
üstümüzü kuþ sesinden bir lekeyle örtmeli
umudumuzu kapamaya gelen makinalarý
bütün çirkefini þehrin çarptýrýp aþkýmýza
solumak gece
terlemek gece
gece çarþaflara..
Açýklanacak, belletilecek olan belki
milat öncesi ve sonrasý lakýrdýlarý
karýþýk banka hesaplarý, navlun
yani öylesine açýk deðil pek
hatta
- þehir mi, deðil mi burasý -
kötürüm bir kurt çantamý karýþtýrýyor
neden karýþtýrýyor, ne hakla
direnmeler, erzurumlar, kalfalar
gecenin ipini koparan gece safalarý
- Var mýsýn yok yere aðlamaya… Ki bir sis
yanýk býrakýlmýþ bir fýsýltý
þehri sarýyor, bir dehliz olan bana ulaþamýyor ama
herkesin içinde iðdiþ bir bahar
bacaklarý eriyor memurlarýn, evkýzlarýnýn
ve saat 24 vardiyasýnýn iþçileri
inmiyorlar ocaklarýna.
Yufka mýdýr
yufka mýdýr benim bakýþým dünyaya
ki acýlarýyla baþlatýrým insanþarý
derimi yalayarak geçen mevsim
beni alýr þehirden yýpranmýþ bakýþlarla
her askere gidenin, her tören yorgunun
kondurur kemerinin kaþýna.
Böylece ben, o küskün, o karýþmayan dehliz
koca bir tomruðu yüklenirim arkadaþlarla
koca bir tomruðu kaldýrýp kaldýrýp
kümbetlere, bitkinliðin bordasýna..
Kanýn çýðrýndan çýktýðý saattýr bu
memelerini bana sýkýca bastýrdýðýn
hercai bir yürek somurtkan kepenklerin ardýnda
þehri acýtan çocukluðumuza deðdikçe
biz seviþtikçe bizi acýtan
kukumav kuþlarý, manilerle dolu bir yatak
zaç yaðý þiþeleri kocaman.
Sen þimdi sevincimin akranýsýn
ey kanýma çakýllar karýþtýran isyan
doðrusu seni topraðý eller gibi sevdim
yaralarýmý onduranýmsýn
yataðýmý hiç boþ býrakmayan..
Yüzümü ellerimle yine kapayayým mý?
bekçi karýsýnýn belaltýný mý anlatayým insanlara
yoksa onlara bilinmez bir toprak mý adayayým
deðil
partizanlýðým dalaþmak istiyor anla
bu sarsak hýrgürüyle dünyanýn
dalaþmak dalaþmak dalaþmak
böylece aþk akraným oluyor benim
ey bayýrdan ve yokuþtan uzaklara
ey çýrpýnan bir geyiktir memelerin
kanýn ýsýrgan otlarý gibi aklýmda.
1966
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.