Serin karanlýðýma bir çingene düþerdi gökyüzüne birikirdi hazineleri kýþýn daðlarýn daðlarda birikirdi gölgeleri ürkütülmüþ gölgeler kapýmda çoðaldýkça yüreðime o tedirgin çocuklarda düþerdi kar yürürdü gözlerime tüyden ayaklarýyla
kar yürürdü çünkü kar o temiz eldiveni gökyüzünün tüfengimin ýssýzlýðýný büyütürdü bir dönülmez kaçýþa uzanýrdý çocuklar ve o üzünç bitkisi çocuklarda ölürdü
artýk üþümek çince bir çiçektir oralarda yolcularýn taþýyamadýðý bir çiçektir çünkü kardan yorulunca biz sýcak sulara inip sepet öreriz ve “gecenin uzun aðzý sulardý saksýlarý” ve hala ay daðýnýk saçlara benzer oralarda serçelerin ayaklarýna baðladýðý karanlýk kimseyi çaðýramaz kendi adýyla.
1963
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmet Özel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.