İnce Sızı

Var mýdýr nalçalarý sevincin
gün tene deðince kanatlarý uzar mý
derin bir secde gibi rüzgara aþýlanmak
dostlarý düþünmenin çarpýntýsýndan mý

Yokum arkadaþ düþünmekle varýlan tada
hayata yalnýzca kafaný banmak
gövdende namusluca güdebilmek sevinci
elbet burkulup kalmaktan iyi.
Kara gözlerimde uðuldayan bu deðil ancak
elde tüfek, elde alet, yürekte kor
cebelleþmek yalanla, kirle, tahvilatlarla
damarlarýna papatyalar doldurarak
bir serinlik olup dünyaya sokulmak

ben bir deli fýþkýn deðil miyim
sahibim Köroðlu’nun da sahibi deðil mi
ve çocuklarýn ezbere bildiði gömleðimin
kendirini kendim ekmedim mi

Öyleyse arkadaþým sinem kanayadursun
ta ki sürgün ya da mahpus kýrýþýklar yerine
yüzümüz köylü ve gurbetçi yanýklýða dursun
sevmekle doðrulanmýyor madem kalbimiz
girelim yarimizin avlusuna tam tekmil
ve mürdüm erikleri
ve dopdolgun elmalarýyla o bahçede
o geniþ kalçalý yarimizi dört kere.

1968




Sosyal Medyada Paylaşın: