Adına Aşk Dedim

Küçük bir kolyenin kalbinde sakladým fotoðrafýný..
Adýna aþk dedim,
Çocukluk ettim..

Defalarca gözyaþlarýmý kustum üzerine
Islattým fazlasýyla,
Buruþturdum da..
Dayanamadým göz göre göre yitirmeye,
Küçük bir yüreðe aldým sonra seni,
Daha geniþ bir salona..
Solumda,
Soluðumda kesildi adýn;
Adýný bile söyleyemedim..

Ýki heceyi alamadým hiç aðzýma,
Çocukluðuma güvenemedim.
Dilime biber süreceklerdi sanki,
Dilim yanacaktý ateþ gibi..
Acýtacaklardý canýmý,
Söylememeliydim sýrrýmý..

Adýn..
Kilitli bir kapýydý dudaðýmda,
Anahtarýný yutmuþtum zorlana zorlana..
Korkaklýðým kaybetmekti seni,
Bulamamak ya da unutmaktý sakladýðým yeri..

Kaybettim,
Hem de en bulduðum yerden;
Aþktan!
Adýna aþk dediðim bu duygu,
Kendi kendime söylediðim ilk yalan oldu.
Sonu mutlu bitmese de okuduðum ilk hikaye,
Severek dinlediðim ilk þarký,
Aðladýðým ilk film gibi..

Ýlkimdi,
Ýklimdi zamanla deðiþen..
Aþk çocukluktu biraz,
Kocaman bir hayaldi minik bir yürekte yeþeren.
Soldu ama büyüyünce,
Yapraklarý döküldü sevgiye..

Þimdi süpürdüm kalemimle sonbaharý,
Süpürdüm dudaðýmýn kilitli kapýsýný..
Adýn aþk deðil artýk,
Tebessümle hatýrladýðým bir çocukluk hatýrasý..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: