Yasaktın Sen Bana

Yasaktýn sen bana,
Girmemem gereken kapýlarýn ardýnda saklýydýn.
Kalbin gibi mesela,
Bir arkadaþa bakýpta çýkamazdým..

Gözlerinin sahibi vardý, ellerinin de..
Ellerini bir kere olsun tutamadým;
Hissedemedim hiç sýcaklýðýný,
Hissedemedim asla yumuþaklýðýný..
Sadece gözlerine bakabildim birkaç saniye.
Günahsa günah dedim ulan!
Zaten yandým bir kere cehennem ikliminde..
Bu yüzden
Yanaklarým kýzardý önce,
Utandým..
Aþka geç kalmak,
Ayrýlýkta gidenin arkasýndan kalmaktan daha zormuþ,
Anladým..

Kýrýldým iþte..
Duyun sesi çýkmasa da kýrýlýþýný kalbimin
Ya da kalemimin
Çýkan çýt sesiyle..
Kalp kýrýlsa da yaþýyor insan,
Kalem kýrýlsa da yazýyor..
Yazdýkça acýtýyor ama caný,
Yazdýkça deþiyor kabuk baðlý olsa da yarayý
Ve kanatýyor, kan akýyor sonra..

Kýrmýzý..
Dudaklarýna yakýþtýðý kadar
Yakýþmadý hiç yaralarýma..
’Öp de geçsin’ bile diyemedim,
Yasaktýn sen bana..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: