Benim hep gülen bir yüzüm oldu aslýnda Belki þehir karanlýktý Ya da güneþ en tepede Belkide bir akþam üstü Gürültüler kalabalýklar Öyle zamanýn bir yerinde iþte Hatýrlýyorum Çocuklar gülerdi Bir bardak suya adýmý ezberlettiklerim Onlar büyükler deðildi Bu þehrin kocaman yüreksiz insanlarý Asla deðil
Benim hep gülen bir yüzüm oldu Solgundu Kimi zaman tepkisiz ve donuk Bir iskemle Ya da bir duvarýn üstünde Bakardým Görenler anlardý kasvetli bakýþlarýmý Sigara kokardý üstüm baþým Ama hiç olmadý kirli sakalým Korkardým Almazlardý aralarýna Sevgisiz kalýrdým
Benim hep gülen bir yüzüm oldu Uzak bir þehirde uyandýðýmda Unutacaklardý adýmý Dün yoktu onlar için Belki bugünün bile farkýnda deðiller Ufacýk altýn saçlý bir kýz Sadece sallandýðýný bilir salýncakta Birde adýmý bilirdi Bende bilirdim
Gülen yüzüm dönecek yine o þehre O sokak O park Ve o çocuklar O salýncak Ve o altýn saçlý kýz Sallandýkça bana bakacak Adýmý hatýrlayýp yanýma koþacak Kocaman insanlardan daha fazla sarýlacak Benim ayný gülen yüzüm Akþam olduðunda yine kaybolacak.... Sosyal Medyada Paylaşın:
hlmi05 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.