Belki hep bu yüzden aðlamak istemisimdir Bir dikili orman bulamazsýnýz yüreðimin kuytularýnda Ve hep nadasa býrakýlmýþ öyküler yazýlmýstýr kurak topraklarýmda Yagmur yagdýgýnda korkarým camurlara bulanýr yüzüm, Yûzlerine baktýklarýmdan utanýr toprak rengi iki gözüm.
Belki hep bu yüzden kaçmak isterim kendimden bile, Hýrslarým budanmýs bir agacýn gövdesi kadar masum, Ve köklerimden sökmek isteyenlerdendir korkum, Her seferinde küllerimden filiz verdim, kendime döndüm, Ben döndükçe yaktýlar,yandýkca kendime sövdüm...
Sosyal Medyada Paylaşın:
hlmi05 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.