Bazen hiç olmadýðýmý düþünürüm, Bazen de olduðum halde hiç yokmuþum gibi, Belki de yoktum ya da hiç olmadým. Sevdiðim kadýnlar, dinlediðim þarkýlar, Aldýðým nefes ve okuduðum kitaplar, Hepsi dolmuþken fazlasý ile içime, Bunca karmaþada koybolurum. . Hayat bazen öyle boþ býrakýr ki iplerini, Var - yok sorgulatýr bütün bu keþmekeþliði, Yarýn olacak yine, cüssen güneþle sevisecek, Ama kimse göremeyecek içindeki eziliþlerini....
Sosyal Medyada Paylaşın:
hlmi05 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.