TAYFUN

güneþin gözümü kavurduðu bir gece
ve ben senin yalnýzlýðýna gebe bu þehirde,
kendinden habersiz bir varlýðým.
ya bu gözlerden al kendini
ya da tamamen gel kendine.
sabýrlar nerde, nerde tükendi umutlar?
þiirlerimin boynu bükük kallmasýný
sevmiyor zindana eþ geceler.
yazýn ortasýnda bir tayfun ki
titriyor bedenim, kalbim...
geçmiþten bugüne ne gördüm ne geçirdim
bir tek parklarý sevdim bu kalabalýk þehirde.
lise çýkýþý kararan havanýn eþliðinde
çocuksu heyecanla gidilen parklarý.
onlar beni hiç anlamadý.
aylar, mevsimler, yýllar ve sen.
nþhayetinde çok sevdim aslýnda
ama kaderin elinde oyuncaktým kurtulamadým.
savruldum bir o yana bir bu yana.
hangi anýma baksam sana özlem var
sen nerdesin oysa þimdi ben nerde?
zaman bizi neden sevmedi ki?
bütün suç benim miydi, bu kadar vahim miydi sevmelerim?
kaç anýnýn sonunda yine tayfunlarla geldi sonum.
her yanýlýþ bir eskiye dönüþtü.
çoðu zaman denedim, topladým da cesaretimi.
olmadý olduramadým. tek benle olmazdý zaten
ay olmasa güneþ , güneþ olmasa dünya yalnýzdý.
evrenin kanunuydu hepsi
sen olmasan bu þehir bu kalp, ben olmasam yine ben yalnýzdým
aslýnda þiirlerimde bundan ibaretti iþte
demek istediðim sevmeleri sevemedim senden sonra.
sonu hüsranla biten þarkýlarý da.


10:34
30.04.20ý2


elis Özer
Sosyal Medyada Paylaşın: