Yalnýz ben kalsaydým bu þehirde Bir hazan mevsiminden kalan son sarý yaprak gibi. Öykümüz böyle betimsiz bitmeseydi özgün olabilseydi eserimiz biz gibi.
YÝne yazý beklesek gelir mi? Hang çiçek solmaz susuz kalýnca? Kaç hatadan sonra biter aþk ? Bilemedim. Oysa binlerce kýr düðünü hayali vardý aklýmda Bir gece yarýsý uçurdu hepsini. çocuklar bizim olunca masumDU Ve sen ona gittikçe günahkar.
Þimdi kaç asýr gerekli silmeye izleri Hüzünbaz düþlerin sonunu nerde aramalýyým? Mutluluðumun formülü gülüþlerinde bana arta kalanlardý... Ben seni kaybedecek hangi masala inandým ?
Korkulu baharlarýn korkusuz aþklarýna özendim hep Yalnýzlýðý sevebileceðimi zamandan öðrendim. Belki de gidiþin benim mutluluðu keþfetmemdeki kader oyunuydu Ne demiþ Rabbim: ’Sizin hayr bildiðinizde þer, þer bildiðinizde hayr vardýr’ Ben seni hayr bilmiþtim þer’miþþin... gidiþini de Þer bildim Rabbim Hayr eylesin.