ýþýklarý þaþkýna çeviriyor,yaþamýn...
ani kararlar alýyor bana sormadan.
bense saklandýðým kavuðumun,
her köþene mutluluk ekiyorum inandýðýmdan...
bakarken gün batýmýndan ,
denizin canlý hayatýna
þu uðultulu sokaklardan ,
kaçýyorum sakinlin yanýna
küçük bir serçe gibi
sýðýnýyorum kuytu bir yeþilliðe,
her nasýlsa gerçeði
merak etmiyorum rüyadayým diye !
nemli hissediyorum bugünlerde
eskiden yaðdýrdýðým gözyaþlarým
buharlaþtý sanýrdým göklere
þimdi kendi üzerime yoðunlaþýyorum..
öyle çok þey bilmiyorum ben
yazar,okur,çizer,söylerim...
babam ekmek kazanýrken
onu hiç üzer miyim ?
yaþam öykümün bölümü
nasýl doðdum,nasýl yaþadým?
kimi ilgilendirir ki oysa
ben ne zorluklar yaþadým...
mutluluk ektim
hüzün bitti bahçemde..
hüzün ekeyim dedim
umut yeþerdi gözbebeklerimde.
ufak tefek þeyler yüzünden
tam vazgeçtim derken herþeyden
elimi yapýþtýrdý hayat omzuna
deðmez dedi kimse yüzünden
nacizane duygularým,
aðlamam ,anlatmam sadece yazarým
doludur þu kalp satýrlarým
tercüman olup sizlere benleri ararým
elis Özer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.