Ve Rose ölür, Ýçimde dinmeyen bir yaðmurun çocuklðuna inerim, Basamak,basamak...
Ellerimde kuru karanfiller kalýr, Soluduðum bu sonbaharý, Gözlerimden akýtýrým...
Beyaz bir sayfaya sýçrar adýn, Daha evvelki gün yanýmdaydýn, Rose, Zihnimde kaldýðýn kadarýyla dans edebilirim seninle Saçlarýna baðlanýr, Kahkülün olup dökülürüm alnýna..
Ve Rose ölür, Adadýðým hayallerimle birlikte..
Doða yansýr bütünüyle zihnime, Ama gözlerim yalnýz birini aramakta; Gözlerim ’’yalnýz’’ birini... Rose!! Oyalama beni... Biliyorsun dönecek olan gitmez. Oturur oturduðu yerde, Çok seveni bekletmez...
Ve ölür Rose! Gözyaþlarýmý çeker toprak, Avuç avuç aðlarým...
Kýzamam Rose! Fakat yorulmamýþtým sevilmemekten... Dön Rose! Sonsuzluðun dibine kadar sevme istersen...
Ve Rose ölür! Yaðmur diner... Güneþ düþer içime,canýmý ’’yakar’’ ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
neptün. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.