Güneþ yeþil doðuyor, Bebekten daha güzel.. Hafif bir mýsra okuyor kulaðýma delinin teki, biliyorum en tanýdýk o bana þimdi, En tanýdýk biziz.. O deli, ben deli...
Halime yabancý þehir þimdi, Arkamdan koþuyor zaman yetiþmek adýna, çoðul yalnýzlýklar yaþatmak için, Çömelip oturuyorum raylara, ya giden benim; ya da gelen ölüm... Kapýyorum gözlerimi,kenetliyorum tenimin sýcaklýðýna kirpiklerimi, Halime yabancý þehir þimdi, ’Kim bu’ diyor! Kim bu ’Deli’?
Ve tüm acýlarla mutluluklarý harmanlýyor içim, Gündüz geceye býrakýyor kendini, Hava hafif dumanlý... Binlerce yýldýz kayacak,biliyorum... Ýçlerinden biri...
Bir çýðlýk kopuyor,ama yakýn deðil, Yada yakýn ama çok öteden gibi.. Duyuyor duymazdan geliyorum... ’Yýldýz kaydý’ diyor birileri, ... Ýþte orada diye uzanýyor parmaklar! Ýyi de ’kim bu deli?’
Sosyal Medyada Paylaşın:
neptün. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.