Ne kadar sýký giyinirsem giyineyim, Bir tek ben üþüyorum sanki bu þehirde. Bir tek ben yalnýzým; Kaldýrýmlarda kalabalýða karýþýp yürüsem de..
Adýmlarým.. Yýrtýk ayakkabýlarýndan utanan çocuklar gibi, Korkak.. Saðlam olmuyor, Kopup gidecek korkusu taþýyor üstelik.. Yolda kalmak, En çokta yarýda kalmak yoruyor..
Yorgunum.. Nereye gideceðim ben þimdi? Sana giden yollar yine yarýda bitti Devam etmedi asla, Devamý gelmedi..
Gözlerimden yaþ deðil aný süzülüyor þimdi, Beynimin mahþerinde dirilttiklerimle Bir zamanlar diyorum; Bizdik.. Son zamanlarda ise bizi hatýrlayýp, Kaybolmaya yüz tutmuþ izlerimizi arýyorum..
Diyarlar dolaþýyorum.. Gittiðin yerdeyim belki.. Kimbilir, Karþýlaþmadýk sadece, Henüz görmedik birbirimizi, Henüz bulmadýk izimizi.. Aradýkça bizi, Siliyoruz belki.. Ya da cinayet gibi gidiþlerden öðrendik Ýzlerimizi gizlemeyi..
Öðrendim en sonunda.. Seni, Sizi bulunca kaybetmeyi..
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.