Bakışların Büyütecekti Gözbebeklerimi

Üzgünüm,
Yine gözyaþlarý vuruyor yanaklarýmýn sahiline,
Hiç geriye çekilmiyor da..
Yavaþ yavaþ dudaklarýma doðru süzülmeye baþlayýnca,
Titreyerek adýný söylüyorum kýrgýnlýkla.
Ýçimden defalarca tekrarlayarak o kýrgýnlýðýn nedenini,
Gidiþini..

Gidiþin canlanýyor akan yaþlarla beraber gözümde,
Biraz bulanýk bu yüzden, biraz ayrýlýk..
Ayrýldýðýmýz gün,
Hoþçakal’ý duyan kulaklarým..
Son kez görüþüm seni,
Ardýna bile bakmayýþýn..
Kararlý bir gidiþin iþte,
Çaresiz bir kalýþým kendime..
Kendimden baþka gidecek
Ya da kalacak
Bir yerin olmayýþý..
Islanýþým,
Zamansýz bir yaðmurun yaðmasýyla üzerime..

O yaðmur,
Sensiz ýslandýðým ilk yaðmur oldu.
Sonra istemeden gözlerim doldu,
Yaðmur oldum..
Yaðdým öylece,
Üzerime..

Aðlamayacaðýma söz vermiþtim.
Biliyorum, hiç tutamadým bu sözümü..
Ama önce sen,
Önce sen unuttun ya verdiðin sözü..
Ayrýlmayacaktýk hiç deðil mi?
Ve hatta,
Bakýþlarýn büyütecekti gözbebeklerimi..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: