Yaðmur deðilsindir sen… Suyun, acýdan olma gözyaþýn… Acýmazsa canýn, Aðlayamazsýn! Düþmez de damlalar avuçlarýna; Boþuna bekleme sakýn!
Çekeceksin… Hem de isyan etmeden! Okyanus olmaksa amacýn; Ýlk önce Göze alacaksýn tüm acýlarý…
Ýlk yaþlar, çamura bulayacak seni Sabredeceksin… Sonra dibe çökecek kumun, Yol almaya baþlayacak berraklýðýn, Ama aðlamaya devam; Kolay deðil yeniden çamurlaþmamak…
En olmadýk zamanda da Çýkacak çakýl taþlarý karþýna, Olur mu durmak? Bir selam vereceksin önce, Kavrayýp dört bir yanýndan Geçeceksin onu… Sonra daha büyük taþlar, Belki kayalar, Hep ayný usul; Ama devam edeceksin usulca… Sonra bir bakmýþsýn bir deresin Sonra bir ýrmak, Bir nehir, Bir deniz… Ve bir bakmýþsýn ki Bir okyanussun sen! Kurak topraklara, merhem olmuþsun…
Okyanus olmaksa amacýn Zor iþin senin… Ama yüreðinde bir yunus varsa Küçük bile olsa Okyanus ol; Taþý onu kurak topraklara…
ZUHAL ERASLAN Sosyal Medyada Paylaşın:
cancer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.