Bir an, Bir kadýn geçti yanýmdan… Günaydýnlaþýrken Gözleri çapaklý, asýk suratlý yüreðimle…
Bir kadýn… Sanki saçlarýný unutmuþ evinde, Küsmüþ kaþlarýna, Alýþkýn olmadýklarýmýzdan; Ya da her zaman göremediklerimizden…
Gülümseyerek baktý bana… Soluk benziyle, Ýnci diþleriyle Yorgun düþmüþ bedeniyle Yüzüne nakýþlanmýþ tebessümüyle, Hayat güzeldir dercesine, Sanki Haydi, at þu asýk suratlarý; Yaþamak, her þeye raðmen yaþamak Demek istercesine…
Ve umutla geçti yanýmdan… Durdum o an, Bir ah çektim derinden… Piþmanlýk kokan bir nefes, Bulaþtý gökyüzüne… Utandým kendimden, Hüzünleri teker teker Topladým yüreðimden, Ve tükürdüm onlarý hemen…
Ve yoldan geçen birine Týpký onun gibi; Yaþamak, Her þeye raðmen yaþamak Demek istercesine Umutla, güldüm ben de…
ZUHAL ERASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
cancer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.