Benim Adım Güven
Adým güven ;
Kaç yaþýmda olduðumu bilmiyorum,
tam yaþýyorum dediðimde kader seni sundu bana.
Sýcaktý.
Haziran ayýnýn tam orta safýnda bel baðlýyorduk kavurucu sýcaklara.
Henüz tanýþmamýþtým soðuk bakýþlarýnla.
Her gün biraz daha yaklaþýyordum sana mesafelere inat.
Her geçen gün azar azar siniyordun içime.
Mekik gibi iþliyordu sanki birileri , yokluðunu gözlerime.
Ve bitmek bilmeyecek bir özlem kaplýyordu bedenimi.
Þarkýlar seni söylüyordu.
Her þeyde sen vardýn , benden kaçýyordu varlýðýn.
Gökyüzü kadar yakýndýn bana.
Bulutlar kadar uzak.
Ölüm haktý , dudaklarýn hukuk.
Dilinden düþen her harf þeriat-te bir yudum suyu haram kýlýyordu.
Benim adým güven ;
Azrail bilmez bizim muhiti , geceler öyle sandýðýn gibi kýsa deðil.
Bahanen varsa gökyüzü senindir.
Yeþilin sadece bir tonuna hükmede bilirsin.
Mavinin en koyusuna sahip olamazsýn keza beyaz kadar temiz deðilse ruhun.
Adým güven bana olan inancýný yitirdiðinde ölürüm ben...
Benim adým güven;
geçmiþte yaptýðým hatalarým var onlarla yaþýyorum.
Hatalarým olmasaydý var olmazdý varlýðým.
Canýmý yakan o haziran ateþi þimdi kor gibi düþtü içime.
Hissiyat’ý gözle görülmeyen bir yalnýzlýkla cebelleþiyorum.
Þarkýlar seni söylüyor.
Þiirlerde yokluðun.
Gökyüzü sen kadar temiz.
Þehir ben kadar kirli.
Sen benden bir þehir kadar uzak , ben sana gökyüzü kadar yakýn.
Benim adým güven ;
Eðer bana güvenmezsen kahrolurum ben.
Doðan Yücetaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.