Ben Kim Miyim ?

Gururun ayaklarýna vurur bazen.
Ne gidebilirsin.
Ne kalabilirsin.
Ýki arada bir derede özlersin sadece.
Sonra beklenmedik insanlar çýkagelir.
Alt üst eder yaþamaya çalýþtýðýn hayatý.
Gidenlerde gider.
Gelenlerde gider.
Gidenler sormaz kalanýn halinden.
Sessizce kanarsýn.
Kimse sen gibi kalamaz seninle.
Sessizce aðlarsýn...

Þimdi ;
Bu kehanetten kurtulmamýzýn tek yolu var sevgilim.
Karþýlýklý oturup yolundan sapmýþ hayalleri doðru yola eriþtirmekten bahsetmeliyiz...
Hadi kaldýr kirpiklerini.
Dökülsün dudaklarýndan sihirli sözcükler.
Büyüsü bozulmalý , üçüncü tekil þahýslarýn saçmalýklarýnýn.
Konuþup beni sana anlatmalýsýn.
Yahut susup dinlemelisin.
Bitmedi henüz susacaklarým.
Evde yalnýz býrakýlmýþ bir çocuk kadar acizim.
Ateþin ne olduðundan habersizim.
Seni düþünüp ateþte yanacak kadar da cesurum.
Üzülme sen.
Aðlama sakýn.

Sadece baþkasýna giderken kapýyý dýþarýdan kilitlemen gerekiyordu.
Vicdan azabýna uðrama ,
ben nadir de olsa uðrarým rüyalarýna.

Ben , sana yaðmurlar besteleyen.
Hasretini yokluðunla oyalayan,
Sefilliðine rest çekmiþ , belki gelirsin avuntusuyla yaþayan adam.
Cayýr cayýr yanarken gözlerinin özleminden , dönüp de bakmayacak mýsýn.
Öyle bir anda var oldun ki hayatýmda ,
aklým , fikrim , kalp atýþlarým...
köle oldu yokluðuna.

Ben gözüne toz kaçtý bahanesiyle aðlayan adamým.
Rüzgarlarý dize getirdim de , gelemedim sana.
Biliyorum özlemedin beni.
Her zaman ki yerde , onun sevmek bilmeyen kalbindesin.
Mahrum etmedim seni heybemdeki tek bir harften.
Ama bilmedin , bilemedin kýymetini.
Aklýnýn alamayacaðý yerlerdeydim fakat akýl edemedin bir an düþünmeyi.
Seni beklemek hayattan kopmak demekti.
Seni beklemek kapatýp gözlerimi dua etmekti.
Seni beklemek ölmeyi ertelemekti.
Seni beklemek mezar taþýný ölmeden diktirmek-ti.
Bekledim , beklerim , bekleyeceðim.
Hadi üç gülüþ bir bakýþ baðýþla yalnýzlýðýma.

Ben kim miyim ?

Belki beni dilersin diye yýldýzlara kaymalarýný emreden adamým.
Olur ya sýmsýký tutarsýn adýmý dilinde , düþürmezsin öyle ulu orta.
Sokaklarda seviþenlere aldýrýþ etmeden girersin gönül kapýmdan içeri.
Adýna sevmek denirse seversin.
Özlersin.
Gülersin belki.
Kýsýlýr gözlerin , yýllardýr unutmak fiilini bile unutan gözlerimi ararsýn..

Þimdi bana kim olduðumu soruyorsun öyle mi ?
Ben Adem’in Havva’ya olan tutkusuyum sevgilim
ismini ismimin yanýna baðýþla
tutkunluðuma tutukla bakýþlarýný...

Dudaklarýna yokluðunu sürmüþ , kalemine varlýðýný adamýþ biriyim iþte.
Boþ ver bunlarý.

Ben ;
seni , yanýndakini ve milyarlarca insaný yoktan var edenin aciz bir kuluyum sevgilim.
Ben sadece tutuklunum.
Hadi azýcýk sev beni.
Sev ki utandýrayým kendine Mecnun diyenleri...


Doðan Yücetaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: