Veresiye Sözlerimi Duymayın Borcum Olsun Yazamadıklarım...
Doganyucetass
Veresiye Sözlerimi Duymayın Borcum Olsun Yazamadıklarım...
Bir þiir borcum olsun size.
Yüz yýlýn dostane rolünü üstüne kaftan gibi geçiren kiþiliksizlere.
Dosta ,
düþmana ,
deðer vermeden deðer bekleyen insansý varlýklara.
Borcum olsun yazamadýklarým.
Elbet bir gün duyarsýnýz içimden size sýzan yangýndan beter kavruluþu.
Gözümün görmediði fakat tek sözüyle elimin titrediði insanlara ahtým olsun bu son sözlerim.
Ýntiharýn gölgesinde üþüyorum,
içimi ýsýtacak bir ses , nefesime yapýþacak bir nefes yok artýk.
Ödün’Ç aldýðýnýz tebessümlerimin hesabý mahþere kaldý.
Bertaraf edin düþüncelerinizi , af dilemekten yorulduðumu anlatacaðým.
Borcum olan , kaðýtlara sýðmayan bu son þiirde.
Þimdi vakit hasrete gebe , ana rahminden fütursuzca düþürüldü hatýralar.
Hatýrlarda saklý kalan bir çaresizi canlandýrýyor, yakýný görüp uzaðý iþitmeyen insanlar.
Baþ rolde ölüm...
En usta figüran can çekiþiyor benzer bir sahnede.
Ýlk kurtarýlmasý gerekenler listesine gizlice sýzýyor yalnýzlýðým.
Bu dizeler hayat bulurken dizildi boðazýma söylenmesi gerekip de söylenemeyenler.
Birbirine ulayarak yaktýðým son sigaram üç beþ nefes kala sönmüþ, anlayýn çaresizliðimi.
Ne yakacak bir kibritim var nede yanacak kadar gücüm.
Ýntiharýn gölgesinde üþüyorum.
Örtün üstüme sancý dolu gecelerinizi.
Ýçinizi acýtan acýlarýnýzla baþ baþa býrakýn beni.
Gidin bakmayýn ardýnýza.
Borcum borç ,yazacaðým bu son þiiri ,
hem ayrýlýðýn son seferinde düþerim yakanýzdan.
Tek dileðim sizden bol bir kefen.
Bir kaç kuru karanfil bir iki damla gül suyu.
En nadide çiçeklerle süsleyin mezarýmý gösteriþiniz ayakta alkýþlansýn.
Siz güvenmeyin , güveniniz ceket cebinizde saklansýn.
Ýþin garibi henüz zehir zemberek sözlerinizi yutmadan ölüyorum.
Ýntihar düþüncesi sýrtýmý sývazlýyor.
Görüyorum...
Sezai Karakoç , Muazzez makamýnda iþliyor, yýllar önce kaybettiði Geyve’deki aþkýný.
Deniz kokulu yarin gözlerine yazýyor söyleyemediklerini.
Tel tel daðýlan saçlarýna sesleniyor usulca.
Kalemin kömürü döküldükçe eksiliyor takvimden birer birer yaþlanan hatýralar.
Cemal Süreya sekiz on vapuruyla el sallýyor geride býraktýklarýna.
Dudaðýnda sönmeye yüz tutmuþ sigarasý , koltuðunun altýnda þiirleri.
Üstü kalsýn diyor , yorulmuþ gözlerini kýsarak.
Siz hala üç vakte ayýrýyorsunuz ar/af yollarýný...
Ýlhan Berk sýrtýný yaslamýþ bir buluta , gördüðü sevdalarý ve ayrýlýklarý anlatýyor.
’ Seni düþündükçe,
Gül dikiyorum elimin deðdiði yere diyerek serzeniþte bulunuyor.
Satýr satýr dinlerken üþüyorum.
Kalem kelam ediyor pul pul dökülüyorum.
Ýntiharýn gözü kara düþündükçe kor gibi düþüyor yarama.
Gidin düþünmeyin halimi.
Size bir þiir borcum olacak , okuyorum henüz yazacaklarýmý.
Adýný dilime pelesenk ettiðim kadýna gelince ;
ona yazacaklarým henüz sýzmadý kalemime.
Sevdiðim kadýnýn saatlerce sevdiði adamý anlatmasý ölümü gerektirecek kadar saçmaydý belki.
Ama saçamadý gülüþünü sevinçlerimin arasýna.
Ölmek zordu ,
uðruna yaþadýðým kadýný içimde öldürebilmek ise intihar sayýlýyordu, mezhebi tek olan eþref-i mahluklara...
Sonu yoktu , yokluðu acý veriyordu.
Anlattým , anlamadýnýz.
Sustum , suçladýnýz.
Þimdi ben yaksam size yazacaklarýmý
Buradan cehenneme kor olur sustuklarým.
Ben sustum artýk yaktýklarýmýn arasýnda arayýn konuþtuklarýmý.
Doðan Yücetaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.