zamansýz mevsimler savurdum
sensizliðin zamanlý aldanýþlarýna
göz izini belli eden
uyku duvarlarý
ruhumun rüyalarýný yaðmurlarla yýkýyor
týpký damla damla çoðalan
gölge oyunlarý gibi
ve
hizaya adým býrakmýþ ellerimin ýslak alfabesi
sönmüþ zamanlarýn yalnýz çocuðu azlýnda
gece ise
umutla bakan özlemlerin kýlýðýnda
çýðýrtkan sapmalar
el pençe barýþ imzalasa da kalbimin vazgeçilmez imlasýnda
gözlerim kanaat vermiyor
avuçlarýmdaki yaðmurlara
ah gerçeklerle yýkanmayan hiçbir çýðlýk yoktur
yürek çýkmazlarýnda
sorma…hisset…
ruhumda gözlerinle aðlayan bir nehir var
....