Yeniden aþk, deseler bana Yok der, devam ederim yoluma… Ýsteyen alsýn yüreðine, Büyütsün onu, Yok; istemem ben Teþekkürler bu defa…
Niye ki hem? Öldürmeyen kurþun o! En olmadýk anda saplanýp baðrýna, Derini deþip hýzla, Ardýndan da iz býrakmadan, Yol yordam sormadan, Hazýr olup olmamaný umursamadan, Girer yüreðine ansýzýn bu küstah… En usta cerrahlarýn bile Çýkarmaya cesaret edemediði, Bir parçan olur bedeninde…
Bünyen istemez onu… Mide bulantýsý, Dalgýnlýk, Bir avarelik… Hele ki aklýn! En kötüsü de onun hali… Ve bir karýncalanma baþlar zihninde…
Farkýnda deðilsindir sen; Bir bedende artýk, iki kiþi ikamet eder… Ve yorulursun… Hem de çok! Çünkü aþk, yaþadýkça yüreðinde Baðlar acýyý, Aðýrlaþýr her geçen saniye… Ýltihap tutar artýk bir zaman Bir kurþundur ya; Bedenin, kabul etmez onu inatla…
Çünkü senden deðildir o… Durmaz uslu uslu; Acýtýr, Yakar canýný, Yýkar bedenini, Diri diri öldürür seni…
Sormayýn bana iþte daha fazla; Aþk, bir daha mý? Asla…
ZUHAL ERASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
cancer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.