Ay Makamında Aşk- Ey Mekanında Meşk

dilim þarap, parmaklarým kaðýt kesiði
ilim harap, parmak oklarým aðýt eksiði

söküyorum mimiklerimi dokunduðun yerlerden
büküyorum miniklerimi okunduðun serlerden

ya efendi, bu aþk yüreðimdeki doðum lekesi
yar efe fendi, þu meþk küreðimdeki boðum melekesi


geçmiyor ki kendiliðinden
saçmýyor ki kandilliðinden

kan tadýnda uyandým bu sabah
can tavýnda yandým u salah

nefesimden öp hadi beni
nefsimden ip hayt-ý teni teni

paslý dilimi hisset
yaslý dîlimi misset

kana
kan’a

ruhumun vizesi olacaktý hani
gruhumun müzesine dolacaktý gani

dudaklarýn
budaklarýn

paydaþ öpüþleri neden yasakladýn
yaydaþ ölüþleri, nadana yas akladýn

boþ bir odayým þimdi, daðýnýk, pasaklý
loþ bur adayým þimden, aðýnýk yasaklý

daha da büyütüyorum duvarlarýmdaki çatlaklarý
de hadi uyutuyorum kulvarýmdaki çataklarý

dinle, ahþap radyoda çalan þarký
inle, ahbap radyumda kalan þarklý

ah kemiriyor kasýklarýmý
ýh emziriyor asýklýklarýmý

her naðme sen
har nane SEN

senli bir susku
sonlu pir kuþku

dinledikçe
dinlendikçe

iki yana düþer kalbimin kapakçýklarý
iri yaný deþer kelbimin köpekçikleri

ýþýk demiþtin ya hani
aþýk yemiþtin yar huni

ýþýk, daha çok ýþýk
aþýk, baha çýk aþýk

gözlerimin ýþýðý kýrmayan mercekleri
közlerimin aþýðý kurmayan örümcekleri

seni kýrdý deðil mi
ini yardý; deð ilme

bu bir yanýlsamadýr sevgili
bur büryan el þamardýr, sev gülü!

dön hadi, boþluklarým arttý gittiðinden beri
sön haydi, hoþluklarým yýrttý bittiðin zemheri

gözyaþlarým kapalý giþe
sözyaþlarým kaplamalý gûþe

dolduruyor avuçlarýma seni
deldiriyor av uçlarýna teni

sahi daha önce kimse seni
sahih deha, öncü kemse en’i

avuç içlerinden öpmemiþti deðil mi
av, uç açlarýndan sapmamýþtý… eðil mil!

neyin diyetin ödedik biz efendi
ney indi; yetin öde, dikbâz EFENDÝ

söyle hadi bu aþk bize
sayla haydi bur meþk tuza

kalbimizden kaç kilo verdirdi
kulpumuzdan taç kula gerdirdi


Yazan: Jir
Þifrekýran: Faraklit


Not: Bir anlamý yok, sadece kelimelerle oynanmýþ denilmesin diye bir nümune vermem gerekiyor;

ney indi; yetin öde, dikbâz EFENDÝ

Bâz, kabaca oynayan/ilgilenen anlamýnda bir ektir. Dikbâz, kendi bildiðini okuyan, kendi “dik”liðinde hareket eden anlamýnda bir birleþim. Orada þair, hep bildiðini okumaktan vazgeç; ney yani iç, yani tasavvuf, yani derinlik düþüyor diyor. Þair, bunlarýn yeteneðin hakkýnýn ödenmediðinden kaynaklandýðýný düþünüyor.
Sosyal Medyada Paylaşın: